مقایسه ارتباط ریسک پذیری با پرخاشگری در مردان و زنان بدن ساز

هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط ریسک­پذیری با پرخاشگری در ورزشکاران بدن­ساز بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی، علّی مقایسه­ای بود، جامعۀ آماری این پژوهش را کلیۀ ورزشکاران باشگاه­های بدن سازی ارومیه تشکیل دادند که از بین آنها 50 نفر مرد و 50 نفر زن بدن­ساز با حداقل یک سال و حداکثر پنج سال سابقۀ تمرین منظم به­صورت در­­ دسترس به­عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده­ها از دو پرسش­نامه شامل پرسش­نامۀ پرخاشگری باس و پری و برای ارزیابی خطرپذیری از یک پرسش­نامۀ ترکیبی با دو مؤلفۀ هیجان­خواهی و تکانشگری زاکرمن استفاده شد. برای تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی پیرسون و برای بررسی معناداری تفاوت بین دو گروه مردان و زنان از آزمون t مستقل استفاده شد. بر اساس یافته­های پژوهش بین متغیرهای پرخاشگری و ریسک­پذیری رابطۀ مثبت و معناداری وجود داشت (015/0p=). نتایج آزمون t مستقل تفاوت معناداری بین ریسک­پذیری (01/0p<) و پرخاشگری (05/0p<) بدن­سازان مرد و زن نشان داد. یعنی میانگین ریسک­پذیری و پرخاشگری به­طور معناداری در مردان بیشتر از زنان بود. با توجه به اینکه یکی از ویژگی­های با ارزش در میان جوامع، موضوع ریسک­پذیری و قبول احتمال خطر برای دست­یابی به اهدافی متعالی است، در ریسک­پذیری نیز مانند هر کار دیگری، می­بایست اعتدال را رعایت کرد. انسان ها نباید بیش از توان خود خطر کنند، چرا که خطرپذیری زیاد سلامت روان را به خطر می­اندازد.